Gözlerini Ela Bildim // Ayrılıklar ve Duygular // Önder Karaçay

Gözlerini Ela Bildim // Ayrılıklar ve Duygular // Önder Karaçay Gözlerim baka kaldı peşinden… Ne senden gözümü ala/bildim, Ne de peşinden gelmeyi göze alabildim. Dönüp bir bakmadın bile, Gözlerini ben hep senin ela bildim. Yaprak gibi savrularak gitmeyi göze almıştın, Yağmurlu rüzgarlarda çok ıslandım demen bahane, Suçu eğer bana atacaksan çok baktım arkandan, Sor gözlerime, ela gözlerin geri dönüp baksaydı, Ne diye suçluyorsun kendin ettin kendin buldun bana ne? Kendini hayal kırıklığına uğratan kendin, İnandığın yanlışların yolundan gitme dedim, Dinlemedin beni inat edipte gittin, Seçimler senin kendine aitti, Sana akıl verenler yerine cezanı kendin ödedin. Keşke gidişinin bir nedeni, niçini olsaydı, Niyesi olmayan bu gidiş geri dönmek için miydi? Geride ne kalıyor diye hiç düşündün mü? Ya da düşünüp gerçeği anladığın için mi döndün? Ben senin gözlerini hep ela bildim ne de gözlerinden alabildim, Yüreğine koymuştum sevgimi ne de orada kalabildim, Ela gözlerin haricinde ne yaşadıysan hepsini daha silemedim, Ne diye döndüm şimdi gözlerimi gözlerinden yine alamadım.

Önder Karaçay