Budala // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay

Budala // Türk İnsanlık Devrimi Mensur Şiirleri // Önder Karaçay

“Güneş her insan, her canlı ve doğa için doğar ve kimsenin tarafını tutmaz ışığını da, ısısını da eşit paylaşır. Mustafa Kemal Atatürk Türk Milletinin güneşidir. Türk Milleti özgür, eşit ve kardeş yaşaması gereken bir milletse bunu o güneşe borçludur. Buna ihanet eden her kim varsa budaladır ve budanmalıdır.” // Önder Karaçay

Konmuşsun bir dala, istiyorsun birileri seni bir şey sana, Ne diyeyim daha onca yaptığın dayatmalara, Kendine yontmak adın, yüzün utana, Sen bu yollarda olmuşsun bu/dala. Dalı uzayan ağaç gibisin, dalların budana, Yanlışın içinde debeleniyorsun, kendine baksana, Belki de ahtapotun kollarında diyorsun vay başıma gelene, Düştüğün veya düşürüldüğün tuzaklardan çıkamıyorsun bu/dala. Emanetin sahibi derler, bel altı vurmak yakışmaz bana, Hakkıma el uzatır ve yan bakarsan, yapışırım yakana, İki elim, iki yakanda, iki cihanda da olur hakkımı ararım, Sen kendi düştüğün pis kuyudan nasıl çıkacaksın ona bak bu/dala? Vatan ve milletin geleceğini tehdit edenlerle iş yaparsın, Bir cambaz gibi bir o tarafta, bir bu tarafta kalırsın, Sanırsın ki iki tarafı da sürekli idare ederken hep bana, hep bana, Güvendiğin yerler seni de harcayacak, şimdi hangi dala konacaksın bu/dala.